Norwayflag


midzomer





Høydegård's Noorse Boskatten



Høydegård's Kaia Kamilla


Dat Kaia bij ons is gebleven was in eerste instantie niet de bedoeling , want we hadden haar oudere zusje Plymsi al om mee verder te fokken. Maar niemand wou een zwart-wit poesje met zo veel wit; zelfs niet toen we de prijs tot de helft lieten zakken. Kennelijk was dit toen geen populaire kleur: men wilde een Noorse Boskat in de "wildkleur" , de bruin-tabby , want dan had je pas een echte natuurlijke Noorse Boskat.
Op foto's in tijdschriften zag je ook voornamelijk die kleur afgebeeld.

Op een gegeven moment heb ik toen besloten dat ze bij ons mocht blijven , want ik was inmiddels ook behoorlijk aan haar gehecht geraakt.
Kaia is een ontstellend aanhankelijke poes , heel zacht van karakter , een enorme knuffelpoes. Helaas ook een tikje onzelfstandig.

Ze is de eerste uit een nestje van 3 kittens. Haar moeder Kwirrel moest , vlak voor ze begon te bevallen , vreselijk over te geven en had flink diarree ; zomaar, van het ene moment op het andere. Nadat er eerst een bruinig dingetje werd geboren ( bleek een gemummificeerd kitten te zijn ) kwam Kaia om half 9 in de ochtend. Dat was op zich wel prettig , zo'n bevalling overdag.

Tot half 5 s'middags gebeurde er niks meer , terwijl ik toch aan beide kanten nog iets voelde bewegen. Kwirrel voelde zich inmiddels gelukkig weer prima en at goed ; en de kleine Kaia lag lekker haar buikje vol te drinken. Dus op zich was er geen reden om me zorgen te maken.

Toch heb ik om 5 uur de dierenarts laten komen, want het begon me een beetje te lang te duren en de avond kwam er aan. Kwirrel kreeg een pitonspuit om de weeën op te wekken.

           foto: Kaia 10-11 weken

2 uur later kwam kitten nummer 2 : een zwart/wit katertje. Daarna kon ik geen 3-de kitten meer voelen , en de dierenarts vond ook niets meer. Kennelijk had ik toch wat anders gevoeld. Kwirrel verzorgde haar kittens en gedroeg zich alsof ze klaar was met bevallen.
Groot was onze verbazing dan ook toen er de volgende avond 11 uur , meer dan een dag later , ineens 3 kittens in de doos lagen : nog een zwart/wit katertje.
Helaas is dit kereltje 2 weken later aan een longontsteking gestorven. Hij had door zijn te late geboorte helemaal geen antistoffen gehad , de biest was toen al wel op.

Het overgebleven broertje kreeg de naam Kay Tomsson (=Tom's zoon) en verhuisde naar een kennis in de buurt , waardoor ik hem gelukkig nog vaak zag. Ook hij was vreselijk knuffelig. Kaia en Kay, maar ook hun oudere zus Plymsi en oudere broer Pelle, hebben dat knuffelige karakter van beide ouders geerfd ; ook papa Tom ( Winter Storm Halejeger) is een aardsknuffel. Hij lag graag bij me onder het dekbed en vrijwel elke nacht bleek dat hij mijn hele kussen had ingepikt , ik mocht nog net een puntje hebben.
Helaas woont hij al jaren op een ander adres omdat hij en Elton elkaar bijna vreselijk toetakelden. Op zich is daar nog wel een oplossing voor te vinden , maar Tom werd zo gefrustreerd dat hij ook alle poezen naar het leven begon te staan. Enkel de schildpadpoes Bibbi liet hij met rust. Misschien dat het aan de kleur heeft gelegen , want Tom's moeder was ook een schildpad.
We hebben het 2 jaar geprobeerd , maar het was geen doen. Hij mag ook in zijn nieuwe huis in bed slapen en het kussen inpikken ( dat was ook de voorwaarde). Hij is daar heel gelukkig en heeft een Heilig Birmaan vriendje er bij gekregen.
Kay is helaas op een leeftijd van 7-8 maand aan FIP overleden.

Rond 1 februari 1995 moesten we vanwege het gevaar van dijkdoorbraak ons huis voor een week verlaten. Gelukkig konden wij en onze 7 Noren allemaal terecht bij een broer aan de ander kant van het water. Kaia voelde zich daar echter helemaal niet prettig , merkte ik en bij thuiskomst bleek waarom : ze had een baarmoederontsteking. Hadden we een hele week vlakbij Utrecht gezeten , kon ik nu dagelijks vanuit Geldermalsen naar de specialist in Utrecht rijden om haar baarmoeder te laten spoelen met een antibioticumhoudende vloeistof.
Het was voor haar erg vervelend en dit doe ik een poes ook nooit meer aan. Meestal blijkt het achteraf zinloos te zijn , maar dat wist ik toen nog niet.
Meteen bij de eerste krolsheid na de spoelingen moest ze zwanger worden en zo kreeg ze een paar maand later een "nestje" : haar zoon Flint ( zie nestje 5). Toen ze een jaar later gekastreerd werd, bleek haar baarmoeder vol met vergroeïngen te zitten.

Destijds was ze een wat kleine poes; nu is ze een flinke theemuts.





   Winter Storm Halejeger , vader van Plymsi en Kaia.