14 augustus 2007
Mijn liefste poeske...onze Kaia...is niet meer.
Om 4 uur vannacht heb ik de dierenarts gebeld omdat het helemaal niet goed ging met haar.
Gelukkig was hij al op om naar een hond te kijken die in de praktijk verbleef die nacht,
dus heb ik hem gelukkig niet wakker gebeld.
Ze had om 7 uur al gespuugd, verdroeg de voeding niet. Maar ik dacht dat het aan de
voeding zelf lag...Waltham zakjes convalesence ( eigenlijk RC).
Dus om middernacht heb ik haar een beetje nutricall--met water aangelengd-- gegeven.
Na een uur--we waren ongeveer naar bed--begon ze te spoken; nergens kon
ze haar draai vinden, als ze even op haar zij lag schoot ze weer omhoog....
Ik dacht dat ze pijn had doordat ze van bed was gesprongen een dag geleden.
En dat is veel te hoog voor haar. Dus heb ik haar nog een tolfedine gegeven. Toen ze spuugde, een half uur erna,
was ik blij voor haar,want zo was ze het maar kwijt immers.
Maar het bleef bergafwaarts gaan; ik heb uren met haar wakker gelegen en
achter haar aan gesukkeld.
Doodmoe van de slaap zelfs op mijn dekbed op de grond gelegen. Ging zij vervolgens op mijn plekje
op bed liggen ( via een tafeltje ernaast).
Op een gegeven moment keek me zo aan met een vreselijk moe koppie, ze was helemaal uitgeput.
Zo smalletjes van ellende, ze was vreselijk misselijk, haar oogjes scheel van pure ellende.
Ze leek ook bijna niet te kunnen ademen en klauwde haar pootjes in de matras.
Ze mauwde zo klaaglijk dat ik er zelf ook helemaal ellendig van werd.
Toen heb ik de DA gebeld....dit kon echt niet langer zo.
Haar hele systeem moet het begeven hebben...
Haar niertjes hebben het gister dus kompleet opgegeven. De hartstilstand tijdens het kiezen trekken een maand terug is
haar nu dan toch nog fataal geworden.
En dan het veel te snelle afvallen erna
--ze kon moeilijker eten doordat het onderkaakje nog wel kiezen had...was pijnlijk.
Zo kwamen er veel te veel afvalstoffen vrij uit haar , toch wel dikke, vetlaag,
dat konden haar nieren dus helemaal niet meer aan.
Kaia...
een poes die nooit moeilijk deed naar andere katten die nooit iemand kwaad deed, maar vorige week
beet ze de assistente bij het inbrengen van een vochtinfuus in de aderen.
Dat was voor haar veel te pijnlijk, omdat het dus ook niet wilde lukken.
Kaia was de meest aanhankelijk poes die ik heb gehad tot nu toe. Ze was het
gelukkigst als ze heel dicht tegen me aan kon kruipen en dan lag ze me uren uit mijn slaap te houden met haar
tevreden geronk naast mijn oor.
Wat zal ik haar missen
|